فرشته اي بنام محیا

اين داستانک روایتی است از غربت و دوری و براي يادبود عزيزي مينويسم كه رفتن او و اومدن من يه جورايي به هم ربط پيدا كرد... بابايي يه عمو داشت، يه عموي شاد و سرزنده، اين عموي نازنين چند سال بود كه قلبش اذيتش مي كرد، يه روز خوب بود چند روز بد، پارسال تو همين روزها زنگ زدن كه عمو حالش خوب نيست، زودتر بيايد براي ديدنش، بابايي و ماماني كه چند سالي بود تو شهر غريب ساكن بودن، خيلي در جريان جزئيات بيماري عمو نبودن، فقط يه روز ميشنيدن كه عمو بهتره، يه روز ميشنيدن كه بستري شده، اما دفعه آخر كه مامان بزرگ زنگ زده بود پشت تلفن صداش لرزيده بود و ميگفت زودتر بيايد، بابايي فكر نميكرد چيز مهمي باشه چون با ...